ပြည့်ဝမ်းကို မဖောက်ရာ ၊
ပြည့်ဦးကင်းကို မနှိမ်ရာ ၊
ပြည့်တံခွန်ကို မလှဲရာ။
ပြည့်မျက်စိကို မထုတ်ရာ ၊
ပြည့်စွယ်ကို မချိုးရာ ၊
ပြည့်မျက်နှာကို မဖျက်ရာ ၊
ပြည့်ခြေပြည့်လက်ကို မဖြတ်ရာ ‘
ဟု အကျွန်ုပ် လျှောက်ခဲ့ပါသည်။ အရှင်မင်းကြီး မနာယူ၍ ယခုကဲ့သို့ ဒုက္ခတွေ့ရပါသည် ” ဟု လျှောက်၏။
မင်းကြီးက ထိုအကြောင်းကို မေးမြန်း၍ လျှောက်သည်ကား
” ပြည့်ကြီးဝမ်းနှင့်တူသော သူဌေးသူကြွယ်တို့ကို အပြစ်မရှိဘဲ အပြစ်ရှာ၍ ပစ္စည်းဥစ္စာကို ယူခြင်း ၊ ၎င်းတို့ သေသောအခါ အမွေခံ သားသမီးရှိလျက် မင်းက သိမ်းယူခြင်းတို့သည် ပြည့်ဝမ်းကို ဖောက်သည်မည်၏။ ”
” ပြည့်ဦးကင်းနှင့် တူသော မှူးမတ်ကြီးတို့ကို မထောက်မချင့် သတ်ဖြတ်ခြင်းသည် ပြည့်ဦးကင်းကို နှိမ်သည် မည်၏။ ”
” ပြည့်တံခွန်နှင့်တူသော ရသေ့ ရဟန်း သူတော်ကောင်း ပညာရှိတို့ကို မထောက်မချင့် မျက်တော်မူခြင်းသည် ပြည့်တံခွန်ကို လှဲသည် မည်၏။ ”
” ပြည့်မျက်စိနှင့်တူသော ပိဋကတ် ဗေဒင်တတ် ပညာရှိတို့ကို မထောက်မချင့် မျက်ခြင်းသည် ပြည့်မျက်စိကို ထုတ်သည် မည်၏။ ”
” ပြည်၏ အစွယ်နှင့်တူသော မင်းညီမင်းသားတို့ကို မထောက်မချင့် မျက်ခြင်းသည် ပြည့်စွယ်ကို ချိုးသည် မည်၏။ ”
” ပြည့်မျက်နှာနှင့်တူသော သားပျို ၊ သမီးပျို ၊ သူ့မယားတို့ကို အနိုင်အထက် ယူခြင်းသည် ပြည့်မျက်နှာကို ဖျက်သည် မည်၏။ ”
” ပြည့်ခြေ ၊ ပြည့်လက်နှင့်တူသော သူရဲသူခက် စစ်သည်တို့ကို မထောက်မချင့် မျက်ခြင်းသည် ပြည့်ခြေ ၊ ပြည့်လက်တို့ကို ဖြတ်သည် မည်၏ ” ဟူ၍ လျှောက်ပေ၏။ မင်းကြီးလည်း ရှင်မိဖုရား ရှေးက ဤကဲ့သို့ စုံလင်သေချာစွာ ငါ့ကို လျှောက်တင်ပါလျှင် ဤသို့ဖြစ်ရမည် မဟုတ်ဟု နောင်တ ရတော်မူ၏။
No comments:
Post a Comment